எப்போதும் சாத்தியே கிடக்கிறது
நகரத்தின் கதவுகள்
செய்தி தாளுக்கோ பால் பாக்கெட்டுக்கோ
திறக்கப்படும் அவை
சட்டென அறைந்து சாத்தப் படுகிறது
எவர் முகத்திலாவது .
சக்கரை அரிசி என
உறவை எடுத்து செல்லும்
டம்பளர்கள் இங்கு
எவரிடமும் இல்லை .
தொலைகாட்சி சிறப்பு
நிகழ்ச்சிகளால் மட்டுமே
அடையாளப்படுகிறது ,
இனிப்பை பரி மாரிக்கொல்லாத
இவர்களின் பண்டிகைகள் ...
எப்போதாவது ஒலிக்கும் அழைப்புமணி
கடிதங்களுடனோ எரிவாயு வுருளையுடனோ
உறவு தவிர்த்த எதனுடனும்
காத்து நிற்கிறது ....
கூப்பிட்ட குரலுக்கு
ஊர் கூடிய தெருக்களில்
கான்கிரிட் சுவர்கள் முளைத்து
சிறையாகிவிட்டன இதயங்கள்
நகரத்தின் கதவுகளுக்குள் .
4 கருத்துகள்:
இது மட்டுமா இனியன்,ஒரு வீட்டுக்குள்,இரு தொலைபேசியில் பெசுகின்ற்றனர்.
அவரவர் வேலை அவரருக்கு ..மனித நேயம் மரத்து
போய் நீண்ட வருடங்களாகிவிட்டது..!
நன்றி தோழி ஜெயசிலன் அவர்களே .. நன்றி வெங்கட் ..
ந(ரக)கர வாழ்க்கையை அழகா சொல்லி இருக்கீங்க நண்பா
கருத்துரையிடுக